Przeciwciała anty-TPO, czyli przeciwko TyreoPerOksydazie, białku, które jest składnikiem tkanki tarczycy i uczestniczy w wytwarzaniu hormonów tarczycowych. Osoba zdrowa nie ma we krwi przeciwciał anty TPO. U osoby chorej, układ odpornościowy zaczyna traktować komórki tarczycy jako obce i organizm wytwarza przeciwciała anty-TPO, które je zwalczają. Badanie ich stężenia wykonuje się w diagnostyce chorób tarczycy i autoimmunologicznych. Nieprawidłowo funkcjonująca tarczyca nie daje konkretnych objawów chorobowych, dlatego niezbędne do postawienia diagnozy jest wykonanie szeregu badań.

Kiedy powinno się wykonać badanie?

Anty-TPO mogą wystąpić we krwi osoby z chorobą autoimmunologiczną. Kontrolę stanu tarczycy rozpoczyna się badaniami TSH, fT4 oraz fT3. Jeśli wyniki są nieprawidłowe, zalecane jest wykonanie badania anty TPO.

Badanie anty-TPO wykonuje się, gdy podejrzewa się u pacjenta chorobę Hashimoto, reumatoidalne zapalenie stawów, chorobę Gravesa-Basedowa, układowy toczeń rumieniowy lub niedokrwistość złośliwą.

Choroby autoimmunologiczne charakteryzują się występowaniem autoprzeciwciał przeciwko TPO. Obecność przeciwciał anty-TPO jest objawem choroby Hashimoto. Wynik dodatni nie jest jednak jednoznaczny z rozpoznaniem autoimmunologicznego zapalenia tarczycy, a ujemny go nie wyklucza.

Badanie anty-TPO wykonuje się także u kobiet w ciąży, aby określić ryzyko poporodowego zapalenia tarczycy.

Anty-TPO normy

Ściśle określone normy prawidłowych wyników dla badania anty-TPO nie istnieją. Każdy wynik jest oceniany indywidualnie przez wykwalifikowane osoby medyczne, które biorą pod uwagę płeć, wiek i ogólny stan zdrowia pacjenta.

Należy pamiętać, aby każdy wynik anty-TPO omówić z lekarzem.